Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 32/ motus – inquam – velocitatem. I. C. – Hoc affirmat

Averroës.[14] Alex. – At et ego etiam. I. C. – Ego vero

minime. Quinimo Solem ipsum, si non moveretur,

maiorem aestum allaturum, imo incendia

concitaturum putaverim. Alex. – Qua

ratione id coniectas? I. C. – Ex radiorum videlicet

fixa mansione in rem stabilem, in eam enim

vehementius agit, quam in rem mobilem, ut

luce ipsa clarius videri potest in concavo speculo,

quod quidem, si moveatur, non concipit

ignem. Imo et ipse Aristoteles investigat cur

stantes in Sole plus calefiant, quam si moverentur;

nihil autem ad id probandum differt, Solne,

an id quod calefit, non moveatur. Alex. –

Tuae non possum acquiescere sententiae, quandiu

haec stabilis erit propositio: motus est causa

caloris. I. C. – Falleris opinione, mi Alexander. Nam

nec omnino nec semper est vera haec tua propositio.

Alex. – Qua de re? I. C. – In te ipse iudicabis.

Multa enim non mota calida sunt nihilominus,

ut sulphureae venae et minerales quaedam,

quae operariorum soleas comminuunt et pedes

saepissime exurunt. Multa mota e contrario

non calida, ut fluvij. Alex. – Verum id quidem

est. Sed in Meteoris legi ignem in

suo loco a coeli attritione calidum effici.

I. C. – Non placet istud. Qualitas enim illa caloris a

propria forma ignis, non aliunde proficiscitur.

Adde quod si esset in igne calor non aliunde,

quam a motu coeli, a coeli quiete esset in Terra

frigus. Alex. – Non dubito nec inficior quin

essentialis in igne calor a forma sit, accidentalem